تمرکز (focus) به معنای توانایی ذهن برای معطوف کردن توجه به یک موضوع یا فعالیت مشخص به مدت طولانی است. این مهارت به فرد امکان می‌دهد تا با حذف حواس‌پرتی‌های بیرونی یا درونی، روی هدف یا وظیفه‌ای که در حال انجام آن است تمرکز کند.
سلامت روان در سازمان به معنای حالتی از روانی و عاطفی است که در آن کارکنان سازمان وظایف خود را کارآمد و با انگیزه انجام می دهند
سکوت سازمانی به وضعیتی اشاره دارد که در آن کارکنان به دلایل مختلف مانند ترس از پیامدهای منفی، بی‌اعتمادی به مدیریت، یا احساس بی‌تأثیری، از بیان نظرات و مشکلات خود خودداری می‌کنند.
تعهد شغلی شاید مهمترین فاکتور برای سنجش کارکنان و پرسنل یک مجموعه باشد. تعهد شغلی می‌تواند از طریق ایجاد شرایط کاری مناسب، فرصت‌های رشد و توسعه فردی و تعامل مثبت با مدیران و همکاران تقویت شود.
رهبری سازمانی(Leadership) فرآیندی است که در آن یک فرد یا گروهی از افراد، تلاش‌های دیگران در یک سازمان را برای دستیابی به اهداف مشترک هدایت می‌کنند.
استراتژی منابع انسانی یک برنامه بلندمدت به شمار می‌رود که رویکردهای مربوط به مدیریت نیروی انسانی را در تمامی سازمان‌ها اعمال می‌کند.
یادگیری سازمانی (organization learning) به فرآیندی اطلاق می‌شود که در آن سازمان‌ها دانش و توانمندی‌های جدید را برای بهبود عملکرد و سازگاری با تغییرات محیطی کسب می‌کنند و از این طریق به صورت مستمر به توسعه و بهبود می‌پردازند.
ریسک منابع انسانی (Risk Human Resources) به مجموعه‌ای از عوامل و تهدیدهایی اطلاق می‌شود که ممکن است به دلیل ناکارآمدی، عدم تأمین نیروی انسانی مناسب، یا مشکلات مربوط به کارکنان بر سازمان تأثیر منفی بگذارد.
مهارت‌های سازگاری (Job Adaptability) به توانایی‌ها و راهبردهایی اشاره دارد که افراد را قادر می‌سازد با تغییرات، چالش‌ها و شرایط جدید به‌خوبی کنار بیایند.
کار اقماری به نوعی از اشتغال گفته می‌شود که در آن کارکنان برای مدت زمان مشخصی به‌صورت متناوب و دوره‌ای در محل کار حاضر می‌شوند و پس از آن برای یک دوره استراحت به خانه یا محلی دیگر باز می‌گردند
اثربخشی سازمانی (Organizational effectiveness) به معنای توانایی یک سازمان در دستیابی به اهداف و مقاصد خود به شیوه‌ای کارآمد و مؤثر است.
اهداف سازمانی(Organizational Goals)، اهداف و مقاصدی هستند که یک سازمان برای دستیابی به آن‌ها تلاش می‌کند.
