فهرست مطالب
نرخ خروج در محیط کار به میزان تغییرات ورود و خروج کارکنان یک سازمان در یک دوره زمانی خاص اشاره دارد. این نرخ معمولا به صورت درصدی بیان میشود و نشان میدهد که چه تعداد کارکنان در یک سازمان در یک دوره زمانی خاص ترک کردهاند. در این مقاله در خصوص فرمول نرخ خروج کارکنان، دلیل نرخ ریزش و دیگر موارد توضیحاتی ارائه دادهایم:
نرخ خروج کارکنان یا نرخ ترک کاری (turnover rate) یک معیار محاسباتی است که نشاندهنده درصد کارکنانی است که در یک دوره زمانی خاص از سازمان یا شرکت خارج شدهاند. این معیار معمولا به صورت درصدی از تعداد کل کارکنان در نظر گرفته میشود و ممکن است بر اساس دوره زمانی معینی محاسبه شود، مثلا در یک ماه یا یک سال. معیار نرخ خروج کارکنان، برای مدیران و سازمانها مفید است تا میزان پایداری و استحکام نیروی کار خود را ارزیابی کنند و عواملی که باعث خروج کارکنان میشوند را شناسایی و مدیریت کنند.
هر یک از این انواع خروج ممکن است اثرات متفاوتی بر روی سازمان داشته باشد و مدیران میتوانند با شناختن علت و نوع خروج کارکنان، اقدامات مناسبی برای مدیریت و کنترل خروجات را انجام دهند. خروج کارکنان یک سازمان یا شرکت ممکن است به انواع مختلفی از جمله زیر تقسیم شود:
خروج اختیاری
این نوع خروج زمانی رخ میدهد که کارکنان به طور خودخواه از سازمان خارج میشوند، ممکن است به دلیل ارضای نیازهای شخصی، فرصتهای شغلی بهتر در سازمانهای دیگر، عدم رضایت از شغل یا نبود محیط کار ایدهآل و یا دلایل دیگری باشد.
خروج غیر اختیاری
این نوع خروج اتفاق میافتد زمانی که سازمان تصمیم میگیرد کارکنان را اخراج یا اخراج کند، ممکن است به دلیل عملکرد ناکارآمد، تخلف، عدم تطابق با فرهنگ سازمانی و یا دلایل دیگر اتفاق بیفتد.
بازنشستگی
کارکنانی که به سن بازنشستگی رسیدهاند و تصمیم به بازنشستگی گرفتهاند از سازمان خارج میشوند.
ترک کار به دلیل ترکیب کار و خانواده
برخی کارکنان ممکن است برای حفظ تعادل بین کار و زندگی شخصی، تصمیم به ترک کار بگیرند.
ترک کار به دلیل تغییرات سازمانی
تغییراتی مانند ادغام، تغییرات ساختاری، تغییرات مدیریتی و … ممکن است باعث شود که کارکنان تصمیم به ترک شغل بگیرند.
نرخ خروج کارکنان معمولا به صورت درصدی از تعداد کل کارکنان در یک مدت زمان مشخص محاسبه میشود. فرمول محاسبه نرخ خروج کارکنان به شکل زیر است:
نرخ خروج کارکنان = تعداد کارکنان خروجی ÷ تعداد کل کارکنان × 100
شاخص نرخ خروج کارکنان معیاری است که نشان میدهد چقدر کارکنان سازمان در یک بازه زمانی خاص خارج شدهاند. این شاخص معمولا به صورت درصدی ارائه میشود و بر اساس تعداد کارکنانی که در طول یک بازه زمانی مشخص خروجی یافتهاند نسبت به تعداد کل کارکنان سازمان در همان بازه زمانی محاسبه میشود.
استفاده از این شاخص به مدیران و صاحبان کسب و کار کمک میکند تا میزان استحکام و پایداری نیروی کار خود را ارزیابی کنند و علت خروج کارکنان را شناسایی کرده و اقدامات مناسبی برای جلوگیری از افزایش نرخ خروج اتخاذ کنند.
محاسبه این شاخص از طریق مراحلی که پیشتر ذکر شد انجام میشود. در هر بازه زمانی، تعداد کارکنانی که خروجی یافتهاند، تقسیم بر تعداد کل کارکنان در همان بازه زمانی و سپس ضرب در ۱۰۰ نشان دهنده شاخص نرخ ریزش کارکنان خواهد بود.
نرخ خروج کارکنان یک سازمان یا شرکت ممکن است به دلایل مختلفی افزایش یابد. برخی از دلایل شایع نرخ خروج از سازمان عبارتند از:
عدم رضایت از شغل
کارکنان ممکن است به دلیل عدم رضایت شغلی، محیط کاری نامناسب، مزایا ، حقوق و دستمزد ناکافی یا عدم ارتباط مطلوب با مدیران و همکاران، تصمیم به ترک شغل خود بگیرند.
فرصتهای شغلی بهتر
وجود فرصتهای شغلی مناسب و پردرآمد در سایر شرکتها و صنایع ممکن است باعث شود که کارکنان تصمیم به ترک سازمان فعلی و استفاده از این فرصتها بگیرند.
مزایا و امکانات بهترسازمان های دیگر
یکی از دلایل افزایش نرخ ریزش کارکنان در سازمان های سنتی می توان به ساعت کاری شناور، دورکاری و امکاناتی مثل اتاق بازی و واحد منابع انسانی اشاره کرد چون در شهر های بزرگ رفت و آمد بسیار سخت است این موارد بسیار در نسل Z به چشم می آید و اگر سازمانی از این امکانات برخوردار نباشد نرخ خروج سازمانی بسیار بالای دارد.
تعداد کمیاب کارکنان
در برخی صنایع و شغلها، کارفرمایان با نیروی کار کمبود مواجه هستند و این موضوع ممکن است باعث افزایش نرخ خروج کارکنان شود زیرا افراد به دنبال فرصتهای بهتری هستند.
عدم توسعه و پیشرفت شغلی
اگر کارکنان حس کنند که در سازمان فعلی فرصتهای کافی برای توسعه حرفهای و پیشرفت شغلی ندارند، ممکن است تصمیم به ترک شغل خود بگیرند.
تغییرات سازمانی
تغییراتی همچون ادغام، تغییرات ساختاری و مدیریتی، کاهش شغلها، تعدیل نیرو و … میتواند باعث نارضایتی و استعفای کارکنان شود.
مسائل خانوادگی یا شخصی
مسائل خانوادگی مانند مراقبت از فرزندان، مشکلات اقتصادی، مسائل بهداشتی، استرس کاری و … ممکن است کارکنان را وادار به ترک شغل خود کنند.
مشکلات مربوط به رهبری و مدیریت
رهبری ناسازگار، نبود توجه به نیازها و انتظارات کارکنان، و عدم ارائه بازخورد مناسب میتواند به افزایش نرخ خروج کارکنان منجر شود.
نرخ خروج کارکنان و شاخص ریزش نیروی انسانی هر دو مفهوم مرتبط با تغییرات در نیروی کار یک سازمان هستند، اما با تفاوتهایی:
– این مفهوم به معدل تغییرات کارکنان در یک بازه زمانی خاص اشاره دارد.
– نرخ خروج کارکنان معمولاً به صورت درصدی ارائه میشود و نشاندهنده تعداد کارکنانی است که در یک بازه زمانی (معمولاً سال) سازمان را ترک کردهاند نسبت به تعداد کل کارکنان در آن مدت زمان میباشد.
– این شاخص میتواند شامل تمامی انواع خروجها از جمله استعفا، اخراج، بازنشستگی و ترک شغل به دلیل مسائل شخصی باشد.
– این مفهوم بیشتر به تغییرات غیرطبیعی در نیروی کار اشاره دارد، بهطوریکه تعداد کارکنانی که سازمان را ترک میکنند به دلیل دلایل طبیعی و معمولا غیرقابل پیشبینی نیستند.
– شاخص ریزش نیروی انسانی معمولا برای برآورد کارایی فرایندهای جذب و حفظ نیروی کار مورد استفاده قرار میگیرد.
– این شاخص ممکن است شامل عواملی مانند ترک شغل به دلیل تغییر محل زندگی، تغییر شغل به دلیل ارتقاء، ترک شغل به دلیل مسائل خانوادگی و … باشد.
بهطور کلی، هر دو شاخص به میزان پایداری و استحکام نیروی کار یک سازمان اشاره دارند، اما هر کدام از زوایای مختلفی به این مسئله نگاه میکنند و دلایل و عوامل مختلفی را بررسی میکنند.
نرخ خروج کارمندان از سازمان، یکی از اولویتهای راهبردی برای هر سازمان است. درک این موضوع میتواند به کارفرماها کمک کند تا علتها و عواقب خروج کارمندان را درک کرده و استراتژیهای مناسب برای حفظ نیروی کار خود را اجرا کنند. در ادامه، چند نکته کلیدی درباره نرخ خروج کارمندان آورده شده است: